Σάββατο 21 Μαΐου 2011

..and I feel fine!

"Μα, θα΄ρθει το τέλος του κόσμου σήμερα;"
"Θα ΄ρθει! Όχι ακριβώς σήμερα..τα ξημερώματα της αυριανής μέρας."

"Πώς;"
"Μάλλον ένας μετεωρίτης θα χτυπήσει τη γη και μετά από την σύγκρουση θα μείνει μόνο σκόνη."

"Σκόνη; Α, δε μπορώ, χθες ξεσκόνιζα μέχρι αργά! Και..για να ΄χουμε καλό ρώτημα, ποιός μετεωρίτης θα ΄ναι αυτός; Όνομα δεν έχει;"
"Αγησίλαος, ξέρω γω; Έχει σημασία;"

"..μάλλον όχι..αλλά..λένε ότι για έναν τέτοιο αφανισμό χρειάζεται μετεωρίτης με μήκος μεγαλύτερο από 2 χιλιόμετρα."
"Ε, μπορεί και να ΄ναι."

"Μπορεί και όχι! Παλιότερα έλεγαν ότι μια επιδημία θα εξαπλωθεί σ΄όλο τον κόσμο και θα τον αφανίσει"
"Πανδημία, λέγεται."

"Βρήκες ώρα να με διορθώσεις! Εδώ λέμε ότι σε λίγες ώρες δε θα υπάρχουμε!"
"Ε, και τι θέλεις να κάνω;"

"..χμ..τίποτα, αφού δε μπορείς κιόλας!  Δηλαδή, με το τέλος του κόσμου θα εξαφανιστούν κι οι εξωγήινοι;"
"Αν καταστραφεί ο κόσμος όλος, εσύ τι λες; Αυτοί θα επιζήσουν; Γιατί ρωτάς, περίμενες επισκέψεις;"

"Μμμ..κρυάδες..απλώς θέλω να ξέρω!"
"Πάντως, αν είσαι έξω κατά τις 4 τα ξημερώματα, φρόντισε να είσαι ντυμένη ελαφρά..η γη μπορεί και να εξαφανιστεί από έκρηξη ηλίου..και θα ΄χει ζέστηηη!"

"Επίτηδες το λες, για να φορέσω μαγιό και ν΄αρχίσεις να με κοροϊδεύεις για τα λίγα παραπάνω κιλάκια που πήρα το χειμώνα!
"Πφφ..ποιός ασχολείται τώρα μ΄αυτά;"

"Εγώ! Αν είναι να΄ρθει το τέλος του κόσμου, θέλω να με βρει κούκλα!!"
"Μπορεί και να ΄χεις χρόνο...άλλοι λένε ότι η καταστροφή του κόσμου θα ΄ρθει το 2012. Προλαβαίνεις να κάνεις  δίαιτα και μανικιούρ!"

"Μα η NASA, αγαπητέ μου, την έχει αποκλείσει αυτή την πιθανότητα. Διάβασε και κάτι σοβαρό! Καφέδες, μπύρες και μπάλα συνέχεια!"
"Βρε, άντε κοίτα εκεί να δεις τι θα φορέσεις για την ώρα της συντέλειας του κόσμου!"

"Έχω ήδη αποφασίσει!"
"Ναι; Μόνο μη βάλεις κανένα δωδεκάποντο, γιατί ενέχει κινδύνους..μπορεί τελικά κάπου εκεί έξω να εμφανιστεί η μαύρη τρύπα, να στραβοπατήσεις και να σε καταπιεί!"

"Μαύρο φίδι που σ΄έφαγε, κακομοίρη μου..θα πάρω κι εσένα μαζί!"
"Είμαι βέβαιος!"

"Προς το παρόν..δεν ανησυχώ..πάω να φτιάξω ένα Mai Tai! Θα το πιω στην υγειά μας!"
"Μα το λέει και τ΄όνομά του..mai tai, δηλαδή "εκτός πραγματικότητας"..στο στοιχείο σου!
* συνταγή για Mai Tai (για παν ενδεχόμενον!) εδώ!!

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

..με ρώτησες!

..λένε πως το παιχνίδι είναι το κέντρο της παιδικής ηλικίας.
..Mεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε ότι αυτό που μας μέλλεται να "πάθουμε" είναι η χαρά αυτής της δραστηριότητας να μας ακολουθεί πάντα.
Ψάχνοντας λοιπόν τρόπους για να δώσουμε διέξοδο στην υπερεπάρκεια ενέργειας που συχνά μας χαρακτηρίζει..παίζουμε!

Aυτή τη φορά το «παιχνίδι-των-15-ερωτήσεων-που-έγιναν-10» το άλλαξα λίγο..άλλαξα κάποιες ερωτήσεις, αφαίρεσα κάποιες άλλες κι έτσι έγινε σαν καινούργιο!
..αφού ο κλήρος έπεσε (και) σε μένα..ιδού το «μεταλλαγμένο» παιχνίδι:

1. Ένα αντικείμενο από τη ντουλάπα μου χωρίς το οποίο δεν μπορώ να ζήσω;
..θέλω μόνο να ζήσω!
"Η ζωή δεν είναι τίποτε, αλλά τίποτε δεν αξίζει όσο μια ζωή"! (..σοφά λόγια αγνώστου)
2. Τι είναι αυτό που θέλω να κάνω πριν πεθάνω;
..να πάψω να φοβάμαι τον θάνατο.. (να μάθω ν΄αφήνω εύκολα τις ακατάστατες στιγμές και να προλαβαίνω τις επόμενες πριν αυτές χαθούν...!)
3. Μία τροφή χωρίς την οποία δεν μπορώ να ζήσω;
..τροφή του σώματος: τα ζυμαρικά!
..τροφή του πνεύματος (και του σώματος): η μουσική!
4. Μία φράση που χαρακτηρίζει τον τρόπο που ζω;
.."διανύω ευπρεπώς τη μοίρα μου"...
5. Ποιο είναι το τραγούδι που ακούω περισσότερο αυτό τον καιρό;
"I like birds"-Eels (απ΄τον δίσκο "Daisies of the galaxy")
I Like Birds by Eels on Grooveshark
6. Ποια είναι η αγαπημένη μου ψυχαγωγική ενασχόληση;
..φωτογραφία..η εικόνα που θα συνεπάρει βλέμμα και μυαλό..κλικ!
7. Δύο χαρακτηριστικά που μισώ ή μ΄ ενοχλούν;
..το εξεταστικό βλέμμα (γνωστών ή αγνώστων)..
..τα ασύστολα ψεύδη..η αφιερωματική μανία κάποιου στο ψεύτικο, ηχηρό ή άηχο..
8. Ποια είναι τα αγαπημένα μου cartoons;
..Bugs Bunny..ο ζωηρός λαγός! (του Ben Hardaway)
..ο άτακτος Woody Woodpecker.. (του Walter Lantz)
9. Ποιο είναι πιο σημαντικό για μένα: αγάπη, φήμη, δύναμη ή λεφτά ;
It's Only Love by Simply Red on Grooveshark
10. Αν μπορούσα να ζήσω σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα ήταν αυτή;
..θα ήθελα να ζούσα σε μια "τρύπα του χρόνου" όπου η ζωή θα έμοιαζε σαν την ταινία "Μια τρελή τρελή οικογένεια"!
(..κι όπως λένε οι στίχοι του Αγγελάκα "Καμιά στιγμή δεν κράτησε πιο λίγο ή πιο πολύ από μια άλλη / Είμαστε εμείς μα σύντομα θα 'μαστε κάποιοι άλλοι..")

..Έτσι, αγαπητέ Ιανέ, η προσωπική μου σφραγίδα θα μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο :p

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

..φουρκέτα επί τόπου (και κουβέντα από μακριά).

Σκηνικό μαύρο, φωτίζεται απ΄το πρόσωπο της μάνας. 
Μιας μάνας που παιδεύεται και (αφήνει να) την παιδεύουν.
Μιας μάνας που..
..φροντίζει (αγόγγυστα) έναν πατέρα ξεχασμένο στο παρελθόν μιας επανάστασης.
..φιλοξενεί (αδιαμαρτύρητα) μια αδερφή, που παρακάμπτει τη συνείδηση.
..πιστεύει (χωρίς αποδείξεις) έναν σύζυγο-προδότη.
..αγωνιά (με λατρεία) για έναν γιο χαμένο σε όνειρα «φτιαγμένα».
..συναισθάνεται τον πόνο (κρυφά και φανερά) μιας γειτόνισσας, που περιμένει να βγει στο φως.
..συμβουλεύει (συνωμοτικά) έναν φίλο του γιου της, παραδομένο σ΄έναν έρωτα ανέγγιχτο.
..υπομένει.
Μέχρι που έρχεται η στιγμή ν΄αλλάξει τα πάντα. Κάνει στροφή 180 μοιρών, φουρκέτα.

Η "Φουρκέτα" είναι ένα έργο οικείο..αρρώστιες, αγάπη, πόνος, αγανάκτηση, συναισθήματα ανακυκλώσιμα και συναισθήματα ουσιώδη, αμόλυντα..

Είδα την παράσταση για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2009 και με συγκλόνισε. 
Όχι τόσο γιατί είδα/άκουσα μια ιστορία πρωτότυπη, μα γιατί ενώ όλα αυτά τα προβλήματα που προβάλλει μέσα απ΄την καθημερινότητα μιας οικογένειας είναι τόσο κοντά μας, είναι φορές που δεν τα παρατηρούμε, δεν ασχολούμαστε αν δεν φτάσουν στην πόρτα μας, ή, ακόμα και τότε, εθελοτυφλούμε (ελπίζοντας ότι μόλις κλείσουμε τα μάτια, θα εξαφανιστούν).
Η επόμενη φορά που παρακολούθησα την παράσταση (με ελαφρώς αλλαγμένο θίασο) ήταν τη δεύτερη μέρα που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη.
Η συγκίνηση ήταν ίδια (και αμείωτη)..
Η ιστορία κοφτερή, σε κάνει να γελάς και την ίδια στιγμή δένει σφιχτά έναν κόμπο στην ψυχή σου.
Η μουσική θαυμάσια, σε ταξιδεύει μέσα από χρώματα.


Στις παραστάσεις της Θεσσαλονίκης τον ρόλο του γιου, του Νεκτάριου, παίζει ένας νεαρός ταλαντούχος ηθοποιός, ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς.
Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά και στο σχολείο έπαιρνε μέρος σ΄όλες τις μουσικές-θεατρικές παραστάσεις μέχρι που το τελείωσε και σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης, απ΄όπου αποφοίτησε το 2008.
Η πρώτη θεατρική παράσταση στην οποία πήρε μέρος ήταν οι "Όρνιθες" του Αριστοφάνη με το Θέατρο Τέχνης (στο ρόλο του Α΄Αγγελιοφόρου) και μετά ήρθαν «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», «Η βασίλισσα της ομορφιάς» , ο «Ορέστης», ο «Τίτος Ανδρόνικος», «Ο καλύτερος τρόπος να ζεις», «Drunk enough to say I love you?» και τώρα η «Φουρκέτα».


Προσκαλέσαμε τον Κωνσταντίνο σ΄ένα «παιχνίδι-συναισθηματικών-ερωτήσεων» κι αυτός δέχθηκε να παίξει:

- .."Όσες κι αν χτίζουν φυλακές / κι αν ο κλοιός στενεύει / ο νους μας είναι αληταριό / που όλο θα δραπετεύει" ..Αγαπημένοι σου στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου. 
Ζεις (ή θα ήθελες να ζήσεις) σαν "αερικό";
- Νομίζω πως άλλες φορές ζω έτσι κι άλλες όχι. Πάντως θέλω η ζωή μου να είναι γεμάτη (καλή) τρέλα και υπερβάσεις.

- Ποια είναι η πιο αισιόδοξη πλευρά σου ως ηθοποιός και ποια η πιο απαισιόδοξη ως άνθρωπος πέραν της καλλιτεχνικής σου ιδιότητας;
- Η καλή μου κι αισιόδοξη πλευρά μου σαν ηθοποιός είναι ότι πιστεύω πολύ στον εαυτό μου. Η απαισιόδοξη που έχει να κάνει και με την ζωη μου είναι ότι πολύ εύκολα ακυρώνω το προηγούμενο.

- "Ήταν ένα μικρό καράβι.."
  ..ποιό φαντάζεσαι πως ήταν το πλήρωμα στο καράβι του παιδικού αυτού τραγουδιού;
- Ο Πήτερ Παν και καμιά εικοσαριά ξωτικά!

- Στη "Φουρκέτα" παίζεις το ρόλο του Νεκτάριου, ο οποίος είναι κοντά σ΄αυτό που λέμε "έπιασα πάτο". Έχεις φτάσει σε τέτοιο σημείο στη ζωή σου ως τώρα;
Ευτυχώς νομίζω δεν έχω φτάσει ποτέ "πάτο-πάτο". Πήγαινα να βυθιστώ όμως..

- Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε πάλι στην επιφάνεια;
Όποτε πήγαινα να βυθιστώ, πάντα ήταν εκεί οι φίλοι μου και το κορίτσι μου και με τραβούσαν πάνω.

- Ποιά είναι η λέξη-φράση που χρησιμοποιείς περισσότερο στην καθημερινότητά σου;
Η λέξη που χρησιμοποιώ συνήθως είναι η λέξη "τσιφτάκος" που μου την κόλλησε ένας πολύ καλός μου φίλος.

- Υπάρχει κάτι που κάνεις πριν να βγεις στη σκηνή του θεάτρου κι έχεις συνειδητοποιήσει ότι η κίνηση αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε παράσταση;
Κάνω πάντα τον σταυρό μου..

- Έχεις πει ότι στάθηκες τυχερός στη ζωή-πορεία σου ως σήμερα. Είναι η "καλή τύχη" μια από τις ευχές που δίνεις στους αγαπημένους σου ανθρώπους;
Λέω πάντα "καλή τύχη" ή "όλα καλά".

- Ποια είναι η αγαπημένη σου ατάκα από όλους τους ρόλους που έχεις παίξει ως σήμερα (σε θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφο);
Στον ρόλο του Ρέι, στην "Βασίλισσα της ομορφιάς", όπου πάντα μια γιαγιά μου έλεγε καθώς έφευγα "να κλείσεις την πόρτα" κι εγώ απαντούσα "μαλάκας είμαι να την αφήσω ανοιχτή". Είναι αυτό που ο κόσμος σου επαναλαμβάνει κάτι που πρέπει να κάνεις ενώ είναι αυτονόητο ότι θα το κάνεις.

- Παίζεις κιθάρα κι έχεις πει ότι αν δεν ήσουν ηθοποιός, θα ήθελες να ήσουν μουσικός. Υπάρχει τραγούδι που όσες φορές και να το ακούσεις δεν το βαριέσαι;
Το "Koyunbaba" του Domeniconi.

- Στο τέλος μια παράστασης, κατά τη διάρκεια της υπόκλισης μπροστά στο κοινό, τι σκέφτεσαι;
Αυτό που σκέφτομαι είναι να είμαι καλά και να μπορέσω να συνεχίσω να υποκλίνομαι για αρκετά χρόνια ακόμα. Πάντα στην σκηνή.

- Κωνσταντίνε, σ΄ευχαριστώ θερμά για την απλότητα την ειλικρίνειά σου.
Σε ευχαριστώ πολύ. Να ΄σαι καλά. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.


*Η "Φουρκέτα" θα παίζεται ως τις 15/5 στο κτίριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.



Συγγραφή-Σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα
Βοηθός Σκηνοθέτιδος: Σπύρος Κωτσόπουλος
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική Επιμέλεια: Πάνος Σουρούνης
Τραγούδι: Βικτωρία Ταγκούλη
Πρωταγωνιστές: Μαρία Καβογιάννη, Ματίνα Νικολάου, Μπάμπης Γιωτόπουλος,Κώστας Κόκλας, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Λευτέρης Βασιλάκης

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

..βόλτα στη γειτονιά των τεχνών (part 2)!

Η δημιουργία και η δημιουργικότητα μπορούν να φτάσουν ψηλά, να χωθούν σε υπόγεια, να βγουν στο δρόμο, να μπουν σε κάδρο. Οι μορφές της τέχνης είναι ανεξάντλητες (ευτυχώς).

Ólafur Arnalds
(παίζει πιάνο, κιθάρα, μπάντζο, τύμπανα και συνθέτει μουσική-επηρεασμένη-από-τα-παγωμένα-τοπία-της-Ισλανδίας)
..από το τελευταίο του άλμπουμ "...And They Have Escaped the Weight of Darkness"


Αλέξανδρος Βασμουλάκης
(Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Καλές Τέχνες και έβαλε στόχο την επικοινωνία)
Ένα δείγμα της τέχνης του σε τοίχο..
"the Greek slacker" - ακρυλικό σε χαρτί στον τοίχο, Ιούνιος 2010
 (συνεργασία με τον Πάρη Κούτσικο και τον Αντώνη Κυριακούλη)
.."Μάσα, ξάπλα, τεμπελιά / κι ούτε σκέψη για δουλειά / πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα" (με τη φωνή της Σπεράντζας Βρανά).

..εγκατάσταση τέχνης στο δρόμο.
"totemism today"  (Σεπτέμβριος2009)
Αρχικά, τοτέμ ήταν οποιοδήποτε αντικείμενο, φυτό, ζώο ή οτιδήποτε άλλο που θεωρείται ότι έχει ιερές ιδιότητες στις ινδιάνικες φυλές. Στα μάτια των ανθρώπων των φυλών το τοτέμ είναι ο προστάτης τους και τοτεμισμός είναι τα έθιμα τα οποία συνδέονται με τα τοτέμ.
Στις μέρες μας ο τοτεμισμός πήρε "κακές" διαστάσεις, αν σκεφτούμε ότι αναφέρεται στη δίψα του ανθρώπου για περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερη φήμη..περισσότερα τοτέμ..κι όπου τοτέμ δεν είναι πια το ιερό, αλλά η "ανίερη" ύλη.

Ben Eine
(real name: Ben Flynn. Λονδρέζος graffiti artist)
..γράμματα της αλβαβήτου σε ρολά καταστημάτων.
graffiti on shutters
..stencils παντού.
space call

Rebecca Midwood
(πίνακες και..τοιχογραφήματα)
..παιδάκια με χρωματιστά μαγιώ.
..θα μπορούσε να είναι η Audrey Hepbourn.


Charles Hebert 
(ταξιδεύει πολύ και ζωγραφίζει ουρανούς και θάλασσες στην Αυστραλία)
..do it like Monet.
"forever" (oil on canvas)
..όμορφοι δρόμοι όμορφα καίγονται.
"The Princes Highway" (oil on canvas)

Η τέχνη επηρεάζει αισθήσεις, πνεύμα, συναισθήματα, συμπεριφορές..ρομαντικά, δυναμικά, στο σκοτάδι ή στο φως, η τέχνη "θεραπεύει".

Καλό μας μήνα!

Πληροφορίες για τους καλλιτέχνες εδώ:  Ólafur ArnaldsΑλέξανδρος ΒασμουλάκηςBen Eine, Rebecca MidwoodCharles Hebert 

*photos are not mine