Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Χώρος. Χρόνος.

χώρος ο [xóros]: έκταση, επιφάνεια που έχει ορισμένο πλάτος, μήκος ή και ύψος
χρόνος ο [xrónos](χωρίς πληθ.) η συνεχής εξέλιξη και διαδοχή φαινομένων, καταστάσεων ή ενεργειών

Ο χώρος που αντιλαμβανόμαστε έχει διαστάσεις τρεις, μάλλον τέσσερις, αν προσθέσουμε κι αυτή τη διάσταση που κάποιες φορές αντιλαμβανόμαστε και κάποιες όχι, το χώρο.
Ο χώρος μπορεί να καλυφθεί από αντικείμενα, ανθρώπους. Όλα χειροπιαστά, αποδεικνύουν την ύπαρξή του.
Στο χρόνο συμβαίνουν γεγονότα. Εμφανή ή όχι (στους πολλούς).

Κι όμως..ο χώρος μπορεί να πάρει μορφή άυλη κι ας κινούνται προς τις έξι κατευθύνσεις τα σώματά μας, τα αντικείμενα.
Η σκέψη μας όταν σταματάει να κινείται, είναι σα να διαγράφει το χώρο..τον σβήνει, τον «παγώνει». Τη σκέψη μας ο χώρος δε μπορεί να την περιορίσει. Στενός ο χώρος μα η σκέψη πολλαπλή, χώρος απέραντος κι η σκέψη στενή. Όρια δεν υπάρχουν (συχνά).

Κι ο χρόνος παύει να υφίσταται όταν βιώνουμε έντονες συγκινίσεις..χαρές, θλίψη, φυγή, ταξίδια. Αδυνατεί να περιορίσει την υπόστασή μας, τις σκέψεις και τις ενέργειές μας.

Μπορούμε να (καθ)ορίσουμε χώρο και χρόνο, μπορούμε και να (ξε)φύγουμε από μακριά τους. 
Προνόμιο μεγάλο.



..χώρος..χρόνος..χάνονται μόλις το βλέμμα χαθεί στη θάλασσα..