Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

..επιβίωση.

..τι να είναι δυνατότερο..
..ο μύχιος φόβος του κινδύνου ή ο τρόμος που παρουσιάζεται μπροστά σου κάθε μέρα, κάθε νύχτα;
..η κακοποίηση σίγουρα είναι κίνητρο φυγής, σάμπως τι θα εγκαταλείψεις..μια ζωή άθλια, γεμάτη πόνο και φόβο.


..παιδάκι, τεσσάρων χρόνων, πήρες απόφαση ενηλίκου, θα φύγεις. Φαντάζεσαι πως εκεί έξω θα είναι δύσκολα, αλλά έχεις καταλάβει πως έρχεται η ώρα που θα σε παρατήσουν κάπου μακριά απ΄το σπίτι, όπως έκαναν με τα ζώα.


«..οι μανάδες και οι πατεράδες προσπάθησαν να βρουν πράγματα που μπορούσαν να ξεφορτωθούν. Πράγματα που έτρωγαν, πράγματα που έπιναν ή πράγματα που χρειαζόταν ζεστασιά...»


..ήσουν κι εσύ ένα «πράγμα» από αυτά..η ώρα πλησίαζε.


..έφυγες νύχτα, φορώντας το πιο ζεστό σου παλτό. Το κρύο είναι φαρμακερό εκεί έξω.
..στις τσέπες σου έβαλες πίκλες και πατατάκια, έπρεπε να ξεγελάσεις την πείνα.
..οι μέρες περνούσαν, ζητιάνευες.
..τις νύχτες το ψύχος μοίραζε θάνατο.
..έκλεβες πατάτες από αλκοολικούς άστεγους.
..κάποιος σου χάρισε μια σοκολάτα με φράουλα.
..απροστάτευτος στην αρχή, υπό το βλέμμα της αργότερα. Εκείνη ήταν πάντα εκεί, ακοίμητος φύλακας.
..οι φίλοι της έγιναν και δικοί σου φίλοι. Οι συνήθειές τους, συνήθειές σου.
..η μάνα σου πέθανε.
..η αστυνομία κόντεψε να σε πιάσει, μία, δύο, την τρίτη σε γράπωσαν (οι φίλοι σου δεν ήταν εκεί, είχαν φύγει ταξίδι για τον ουρανό).
(άσυλο)
..μια καινούργια μάνα βρέθηκε για σένα. Ο σκύλος της είχε τα μάτια εκείνης, κέρδισε την εμπιστοσύνη σου.


..επέζησες από την εξαθλίωση, γιατί η αγέλη σε προστάτευσε και την αγάπησες, δεν έζησες για πολύ την εξαχρείωση (ευτυχώς).

«..μου λένε ότι έχω ψυχή. 
Είναι κάτι λαμπερό που βρίσκεται μέσα μου 
και είναι ένα κομμάτι του Θεού. 
Όταν όμως το κοιτάζω αυτό το κομμάτι του Θεού, 
έχει ουρά και πόδι με νύχια και μαύρο υγρό μουσούδι..»


Η αληθινή ιστορία..
Μόσχα, χειμώνας του '96: Ο Ιβάν Μισούκοφ, ένα κακοποιημένο από τον πατριό του παιδί, έφυγε απ΄το σπίτι του και επέζησε για δύο χρόνια στους δρόμους της πόλης χάρη σε μια αγέλη σκυλιών.


Μια ειλικρινής παράσταση.
Ο ηθοποιός με ήσυχες κινήσεις, με πάτημα σαν της γάτας κινήθηκε στη σκηνή.
..ο φοβισμένος Ιβάν που το βλέμμα του άρχισε να μοιάζει μ΄αυτό των σκυλιών.
..ο πεινασμένος Ιβάν που μοιραζόταν το φαγητό του με τους φίλους του, τα σκυλιά του.
..ο θυμωμένος Ιβάν που ούρλιαξε τρομάζοντας την ίδια τη σιωπή.
..ο ηθοποιός έπαιξε με ηρεμία και καρδιοχτύπι ταυτόχρονα, χωρίς μελοδραματισμούς. Ο σπαραγμός ψυχής λιτός (όπως αρμόζει σε κάθε βουβό ψυχικό πόνο άλλωστε)..


(κι η  σκηνοθεσία σαν θεατρική αφήγηση)

φωτό: Μαριλένα Σταφυλίδου



* "Ο Ιβάν και τα σκυλιά"
(της Χάττι Νέυλορ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, με μουσική Νίκου Πορτοκάλογλου)
 στο θέατρο Αυλαία (ΧΑΝΘ), από Τρίτη έως Κυριακή στις 21:00, μέχρι τις 18 Ιανουαρίου