Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

..βόλτα στη γειτονιά των τεχνών (part 5)! ..a walk in the-arts-neighbourhood!

.. είναι φορές που η επιδεξιότητα ενός ανθρώπου, 
 
μια "ειδική" του ικανότητα, 

η προσπάθεια πολλών χρόνων  
ή μια ιδέα της στιγμής 

γίνονται τέχνη !


..there are times at which 
a person 's special skill, 
an effort which lasts for years 
or an instant idea 
they all become art!



 Στη βόλτα μου..
As I was taking my walk..

..είδα τη γυναίκα ως βασικό κομμάτι του παζλ της ζωής.
..με ξεχωριστή, ανυποχώρητη ευαισθησία.
..και τα φορέματά της υπέροχα, φτιαγμένα από χαρτί.
(ευαίσθητα κι αυτά..μην λερωθούν, μη βραχούν..manipulez avec soin.)
..I realised women are one important piece of the puzzle of life.
..they have a distinct and persistent sensitivity.
..these women 's beautiful dresses are made of paper.
(the dresses are sensitive as well, they are not to be dirty or wet. Handle with care.)
“La maison en papier” - Les robes géographiques by Elisabeth Lecourt (Elgland)
“Le tablier d'encre” - Les robes géographiques by Elisabeth Lecourt (England)

..στον τοίχο είδα ζωγραφιές με λυπημένες γυναίκες.
..απρόμαυρες, χρωματιστές, μα συνήθως λυπημένες.
..γυναίκες μελαγχολικές, αλλά συγχρόνως χάρμα οφθαλμών.
..I saw sad women on street wall paintings.
..women who remain sad 
either they are painted in black and white 
or in cheerful colours.
..melancolic yet delightful to look at women.
by Sonke (Ελλάδα Greece)

by Sonke (Ελλάδα Greece)

 ..αφίσες με χαρούμενα μηνύματα και φωτεινά χρώματα (είδα).
..ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!
..I also saw posters and illustrations 
demonstrating happy messages in bright colours.
..I fell in love with them at once!

"Springtime" - C86 by Matt Lyon (United Kingdom)

 
"The grand fleet"  - C86 by Matt Lyon (United Kingdom)

..είδα (κι άκουσα) φώτα που σου διηγούνται 
ιστορίες από μνήμης.
..τέχνη "λαμπερη" και πέρα απ΄τα συνηθισμένα.
..I saw (and heard) lights telling tales by heart.
..shining, out of the ordinary art.

"memory lights" by Boris Klimek (Slovakia)
"night birds" by Boris Klimek (Slovakia)

..θαυμαστά πλεκτά παρουσιάστηκαν μπροστά μου με πολύχρωμες μορφές 
σε καθημερινές σκηνές του δρόμου.
..marvelous multi coloured knitwear were showing off! 
..a parade of buses and sidewalk posts 
in knitted garments.

knitta by Magda Sayeg (USA)
knitta by Magda Sayeg (USA)


..άκουσα για φωτιές μέρα μεσημέρι μα δεν ενοχλήθηκα,
ήταν η φωνη απαλή και μελωδική.
..άκουσα κι ιστορίες κοριτσιών με ωραία ονόματα!
..I heard about fires in broad daylight 
but this did not disturb me, 
it was a soft melodic voice.
..I heard about stories of girls with pretty names! 

Fireday by Moriarty on Grooveshark
Moriarty (France)
Moriarty (France) 


..είδα την ανακύκλωση..αλλιώς! 
..καλλιτεχνική υπέροχη ματιά.
..I saw recycling from a different and better perspective, from an artist's talented point of view.

"a lot of rubbish on tv" by Sarah-Jane van der Westhuizen (Wales)




"talking rubbish" by Sarah-Jane van der Westhuizen (Wales)

Η τέχνη αλλάζει συνεχώς μορφή 
κι έτσι επιτυγχάνεται 
κι η ψυχική μας μεταβολή.
Art is changing constantly
therefore our mood is changing (luckily). 



* Ευχαριστώ πολύ τους καλλιτέχνες που μου έδωσαν την άδεια να χρησιμοποιήσω τα έργα τους εδώ!
Πατώντας πάνω στα ονόματά τους θα βρεθείτε στον κόσμο της τέχνης τους.
Many thanks to the artists they allowed me to use their work here!
By clicking on their names you will enter their world of art!.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Εκείνο το τραίνο.

..Όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά «Το τρένο» (Τρύπες) είχα κολλήσει για πολλή ώρα σιγο-τραγουδώντας τους δυο τελευταίους στίχους.
..κι αναρωτιόμουν για την ιστορία του τρένου μετά το τέλος του τραγουδιού..τι έμελλε άραγε να συμβεί σ΄εκείνο το τρένο;

(..έναν καιρό και μια φορά..)

..ήταν ένα λεπτοκαμωμένο μικρό τραίνο (ναι, ναι, τ΄όνομά του γραφόταν με "αι" για να δείχνει μεγαλύτερο).

..η μέρα που άρχισαν να το φτιάχνουν ήταν πορτοκαλί, στολισμένη με ήλιο γελαστό κι αεράκι δροσερό.
..το τραίνο ονειρευόταν να τρέχει μόνο τη μέρα, με ήλιο, με ομίχλη, με βροχή, αλλά μέρα. Έτσι θα μπορούσε να θαυμάζει τη φύση, να τη φλερτάρει κάνοντάς την να κοκκινίζει κι ύστερα να ξεσπούν κι οι δυο σε γέλια.

..ο καιρός περνούσε κι η ατμομηχανή του δεν έδειχνε να παίρνει μπρος (ούτε από λόγια έπαιρνε, έδειχνε εγωίστρια και ψηλομύτα). Ξεκινούσε τη μια στιγμή και σταματούσε ασθμαίνοντας την άλλη. Το τραίνο άκουγε τους μηχανικούς να κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα για ένα πρόβλημα, κάτι που είχε να κάνει με τον θάλαμο καύσης. Δεν άκουγε και πολύ καλά, αλλά κι από όσα άκουγε, λίγα καταλάβαινε.

..σύντομα άρχισαν να αφαιρούν τα βαγόνια του ένα-ένα. Τα πήγαιναν σε άλλα τρένα, μακριά του..κι οι μέρες γίνονταν λυπημένες, γκρίζες.
..το τραίνο έμεινε μ΄ένα βαγόνι μόνο και την ατμομηχανή του άχρηστη, ανίκανη να χρησιμοποιήσει την κινητήρια δύναμή της και να του χαρίσει πνοή ζωής. Έμοιαζε λιλιπούτειο, θλιμμένο.

..ο χρόνος περνούσε, ο (άλλοτε φίλος του) ήλιος έκαιγε το τραίνο, η βροχή (και φίλη κι εχθρός, ανάλογα με τη διάθεσή της) άλλοτε το ευχαριστούσε ξεδιψώντας το κι άλλοτε το έδερνε χωρίς έλεος.
..το τραίνο, εκτεθειμένο σε κάθε φιλικό ή μη καιρικό φαινόμενο, οξειδωνόταν. Η σκουριά στρογγυλοκάθισε πάνω του και θάμπωσε την καλή του φορεσιά (τη μοναδική του). Θαρρείς πως άρχισε να γερνάει πριν την ώρα του. Έβλεπε τα άλλα τρένα, γνωστά και άγνωστα, να περνούν από μπροστά του αργά και καμαρωτά ή τρέχοντας, προπαθώντας να ξεπεράσουν τον άνεμο στο τρέξιμο (έκαναν τάχα πως δεν το έβλεπαν ή το χαιρετούσαν ανέκφραστα χωρίς να σταθούν).
..κι η στενοχώρια ήταν η μόνη συντροφιά του, βιολετί και αξιοθρήνητη.

..ώσπου μια μέρα ξαφνικά ο ουρανός θύμωσε κι άλλαξε χρώμα..γκρι, μολυβί, μαύρο θα έλεγε κανείς. Οι βροντές είχαν τα νεύρα τους κι αυτές και τρόμαζαν το τραίνο κάθε λίγο και λιγάκι.
..αυτό το πανηγύρι εκρήξεων και ασυγκράτητου θυμού κράτησε για δυο-τρεις μέρες (και νύχτες).
..το τραίνο ήταν σίγουρο πως πλησίαζε η ώρα που θα έχανε το φως, την αφή, όλες του τις αισθήσεις. Κι αυτές του τις σκέψεις ήρθε και τις επισφράγισε απειλητικά ένας αλήτης κεραυνός..χύμηξε νύχτα με φόρα στη μηχανή του τραίνου, τη χτύπησε με μοχθηρία κι έφυγε τρέχοντας σαν τον κλέφτη.

..κι όταν ξημέρωσε η μέρα το τραίνο αισθανόταν, ήταν ακόμα εκεί, άντεξε στη μανία του κακού καιρού.
..κι ένας θόρυβος ενοχλητικός ακουγόταν πολύ κοντά, μέσα του. Η μηχανή του ήταν, πήρε μπροστά και δεν έλεγε να σταματήσει! 
(..ναι, μια τέτοια πολυλογού μηχανή του ταίριαζε)
..ο ήλιος χαμογέλασε και ένα αεράκι ελαφρύ έφερε κοντά του μπόλικα κατάλευκα σύννεφα. Του γέλασαν κι αυτά!

..το τραίνο άρχισε να κινείται πάνω στις σιδηροτροχιές, δειλά στην αρχή, μετά πιο γρήγορα. Το αγουροξυπνημένο του βαγόνι άρχισε να χορεύει ήσυχα πάνω στις ράγες, αφήνοντας ίχνη χρωματιστά πίσω του, ίχνη του "ουράνιου τόξου των τραίνων"..των τραίνων που αφήνουν τέτοια ίχνη στις σιδηροτροχιές μόνο όταν τρέχουν χαρούμενα!

τα ίχνη του τραίνου..
 ..κι από μακριά ακουγόταν ένα τραγούδι..
«Όταν θα 'ρθείς να με ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν

και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε

τα άλλα τρένα να περνούν»


* αγαπητέ μου Τσαλαπετεινέ, αυτή η υπέροχη φωτογραφία σου, η πέτρα σου, μ΄έκανε να γράψω την ιστορία του τραίνου (που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν)..σ΄ευχαριστώ!

* ευχαριστώ τον φίλο μου Π. που μου είπε τότε σε ποιόν δίσκο θα βρω "Το τρένο" ("Εννιά πληρωμένα τραγούδια")! 

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

..(έξι ημερών) απουσία λόγου..

Dead Things by Philip Glass on Grooveshark
«..Η Χαρά άσπρη.
Η Θλίψη χλωμή.
Ο Έρωτας ρόδινος
Ο Θάνατος μαύρος.
Έτσι θαρρούσα...»

(από το ποίημα «Ο σταχτύς θάνατος» του Μενέλαου Λουντέμη)


Svanur by Rökkurró on Grooveshark
«..Έφυγαν χαθήκαν όλοι κι έχουνε κρυφτεί
ο καθένας πίσω από μια γρίλια
Σε κορδέλες από χιόνι έφυγες κι εσύ
στο χορό του ανέμου με τα φύλλα
Μη μιλάς, μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει..»

(από το τραγούδι «Ένας κύκνος κλαίει» του Νίκου Ζούδιαρη)


Wallflower by Agnes Obel on Grooveshark
«..Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε..»

(από το ποίημα «Πέρασα"» της Κικής Δημουλά)

Lost by The Third Eye Foundation on Grooveshark
«..Όλοι μας έχουμε χαμένα χρόνια..
(..) ..που μόνο αυτά πρόσφεραν ευκαιρίες για ονειρικές ζωές,
γεμάτες δυνατότητες που δεν πραγματώνονταν ποτέ..»

(από το ποίημα «Χαμένα χρόνια» του Τίτου Πατρίκιου)


All is One by The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble on Grooveshark
«..Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις..»

(από το ποίημα «Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες»του Κώστα Καρυωτάκη)

4 Mains by Wim Mertens on Grooveshark
«Μα εσύ Ποίηση
που έντυνες μία φορά τη γυμνή μέθη μας
όταν κρυώναμε και δεν είχαμε ρούχο να ντυθούμε
όταν ονειρευόμαστε, γιατί δεν υπήρχε άλλη ζωή να ζήσουμε
δε θα υπάρξουν πια σύννεφα για να ταξιδέψουμε τη ρέμβη μας;
δε θα υπάρξουν πια σώματα για να ταξιδέψουμε τον έρωτά μας;»

(από το ποίημα «Η ποίηση» του Άρη Δικταίου)