..μετά την Κυριακή.

Θα ήθελα η Δευτέρα να μην ακολουθεί την Κυριακή, κλέβει λάμψη και δεν τη χρησιμοποιεί.

Αλλιώς, θα φροντίσω να ονομάσω τις Δευτέρες "μέρες-χωρίς-νόημα" και θα κρατάω όλες τις στιγμές τους να τις ζήσω τις επόμενες μέρες.

Θα προτιμήσω να τραγουδήσω (παραφράζοντας στίχους) "every Monday is silent and grey".

Όχι, δεν είναι ότι κάπου, κάποτε, μια Δευτέρα συνέβη κάτι κακό - απλώς οι Δευτέρες παίρνουν το αγαπημένο μου γκρι και του δίνουν μια όψη αδιάφορη, ανέκφραστη και βαρετή.

..απ᾽το μισάνοιχτο παράθυρο τρύπωσε η ακεφιά της Δευτέρας.

..χάρες.

..η ευγνωμοσύνη δε μετριέται με πράξεις και λόγια, αλλά με συναίσθημα - υποκειμενικά.
Είναι σα να δίνεις αγάπη μόνο και μόνο για να στην επιστρέψουν. Δε γίνονται έτσι αυτά.
Κι αν γίνουν, η αγάπη εκείνη θα είναι ασθενής και ασθενική - και κάπου κάπου ανήμπορη.
Γι᾽αυτό και ν᾽απογεύγεις να χρησιμοποιείς τη φράση "σου χρωστάω χάρη". 
Εδώ μπαίνει το πρέπει, η υποχρέωση, ο δανεισμός. Μα τι χάρη θα ήταν αυτή αν πίσω της κρυβόταν δάνειο;
..η χάρη δε μετριέται με πράξεις και λόγια, αλλά με συναίσθημα - υποκειμενικά. 
Το συναίσθημα δε μπορεί να γίνει δανειολήπτης, μην τ᾽αφήσεις. Να το χαρίζεις όπου εσύ αγαπάς. Οικειοθελώς. Με ευχαρίστηση. Είναι βέβαιο τότε πως σε κανέναν δε θα χρωστάς χάρες. Και κυρίως δε θα σου χρωστούν. Μην κρέμεται πάνω σου κανείς, μόνο να σ᾽αγκαλιάζουν. Χωρίς χάρες.

Τοσκάνης όνειρα.

Μέρες τώρα σκέφτομαι την Τοσκάνη.
..κάθε φορά που φέρνω στο νου τον καταπράσινο αυτό τόπο, λαχταράω να ταξιδέψω ξανά εκεί (κι ας είναι με τη σκέψη μόνο).
..φτιάχνω ιστορίες ηλιόλουστες, που τις δροσίζει τ᾽αεράκι.
..έρχονται αρώματα λουλουδιών στη μνήμη.
..κλείνω τα μάτια και βλέπω τοπία με ελιές και κυπαρίσσια.
..σουλατσάρω στα οινοποιεία εξερευνώντας κελάρια που κρύβουν τα μυστικά της τανίνης.
..ξυπνάω σε σεντόνια λουλουδάτα που μοσχοβολούν σαπούνι.
..γεύομαι κροστίνι, πεκορίνο, σορμπέ μανταρίνι..τους ξηρούς καπούς, τα μπαχαρικά και τ᾽αποξηραμένα φρούτα του πανφόρτε.
..ακούω γέλια και νιώθω χαμόγελα.
..μέρες τώρα σκέφτομαι την Τοσκάνη.

San Gimignano, Toscana