Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

στης Κατερίνας.


πνίγομαι. 

Πνίγομαι, σου λέω, μ᾽ακούς; 
Εύχομαι να μη μ᾽ακούς, για να συνεχίσω να πνίγομαι, γιατί..είναι μια αίσθηση ευχάριστη. Δεν είν᾽αυτό που σου κόβεται η ανάσα, αλλά αυτό που νιώθεις ότι όλα σκοτεινιάζουν και χάνονται όλοι γύρω σου, αλλά εσύ νιώθεις δυνατή..ετερόφωτη μεν, αλλά δυνατή.

Απόψε πήγες στης Κατερίνας. Δε σε περίμενε. Κανέναν δεν περίμενε. Έχει το γιο της αυτή, δεν τη νοιάζει άλλος κανείς - ούτε ο ίδιος της ο εαυτός.

Την έβλεπες να αφηγείται, πότε παραστατικά, πότε άχρωμα, τη ζωή της. 
Να ψυχορραγεί, να γελάει, να χλευάζει, να πονάει, να σοκάρεται. 
Σα μαριονέτα που έσπασε τα σχοινιά της και δεν ήξερε πια τι να κάνει, πώς να τρεκλίσει για να μην πέσει, πώς να ψιθυρίσει μα ν᾽ακουστεί - σα να είχε συνηθίσει τα σχοινιά, να της έλειπαν. 
Αέρινη, αλλά τόσο δυνατή, τραυματισμένη, αλλά πεισματάρα.

Την ακολουθούσε ένα φως..την ακολουθούσε.
Εκεί στη θλίψη, στη χαρά, στο θυμό..και στο σκοτάδι ακόμα το φως ήταν εκεί, δίπλα της, πάνω της, σκιά της. 
Το φως ήταν σκιά της - οξύμωρο, αλλά αληθινό. 
Αυτό της έδινε ζωή, θαρρείς.
Το φως την ακολουθούσε, όχι το αντίστροφο.

Κι η μουσική..απ᾽την κάθε νότα ως το ελάχιστο χτύπημα του ξύλου της κιθάρας, ακούραστη συνοδεία της. 
Πότε να την εκνευρίζει και πότε να τη χαϊδεύει. 
Ακούραστη κι ολότελα ταιριαστή με τη ζωή της. 
Και με τον θάνατό της..ταιριαστή κι εκεί.

Έφυγες απ᾽της Κατερίνας κι ένιωθες σα να είχες καταπιεί λάμες τυλιγμένες σε πούπουλα - ταχυκαρδία και συγκίνηση..δυο μέρες είχες να κοιμηθείς καλά. 
Δε θα κοιμόσουν ούτε απόψε. 
Πήρες ταξί για να γυρίσεις σπίτι κι άνοιξες το παράθυρο. Πριν περάσουν δυο λεπτά έκλεισες το παράθυρο και σε λίγο το άνοιξες πάλι. Αυτό συνεχίστηκε ούτε ξέρω για πόσο. Έφτασες σπίτι νιώθοντας μούδιασμα παντού. 
Απόψε είδες, άκουσες, ένιωσες κάτι απὀ μια θλίψη ξένη (αλλά κοντινή).

Θλίψη, πρόζα, ψυχή, μουσική.

πνίγομαι.


*το βιβλίο:  «Το βιβλίο της Κατερίνας», του Αύγουστου Κορτώ
  η παράσταση:  «Κατερίνα»
  το θέατρο:  «Εγνατία»
  η διασκευή, η σκηνοθεσία:  του Γιώργου Νανούρη
  η μουσική:  του Λόλεκ
  στη σκηνή: η Λένα Παπαληγούρα, ο Γιώργος Νανούρης, ο Λόλεκ