..με μια χάρτινη σαΐτα!

Δραπετεύοντας από τον αδιέξοδο κλοιό της καθημερινότητας με μια χάρτινη σαΐτα..

φωτό: LogOut, "as simple as that"

Πάει πολύς καιρός που άκουσα τη μουσική του LogOut για πρώτη φορά και κάθε φορά που ακούω τη φωνή, τους στίχους, τη μουσική του μου έρχονται στο νου διαφορετικές εικόνες..θυμάμαι, ελπίζω, ταξιδεύω.

..με τοποθετεί σε μια αίθουσα αεροδρομίου. Εκεί, μεταξύ των αναγγελιών των πτήσεων ακούω κάποιον να παίζει μια μελωδία φυγής με την κιθάρα του κι είναι σα να ´χω φύγει κι εγώ (κι ας μένω στάσιμη, καθισμένη στην άβολη καρέκλα για 2:13..όσο διαρκεί η μελωδία, τόσο διαρκεί κι η φυγή μου).
..όμορφα μου (υπεν)θυμίζει ότι η «καταστροφή»(μας) είναι θέμα χρόνου. Καμιά κρυμμένη αλήθεια, στα φανερά διοχετεύουμε την ενέργειά μας σε άσκοπους καιρούς.
..επισημαίνει πως τα ετερώνυμα πάντα θα έλκονται (διαχρονικός κανόνας), απλώς για να μας αποδεικνύουν πόσο ίδιοι είμαστε μέσα στη διαφορετικότητά μας.
..συνθέτει μουσικές για μια (φανταστική) ταινία με χάρτινες σαΐτες που πετούν πάνω απ´τη σιωπή μιας νεκρικής πομπής.
..τραγουδάει για την ομορφιά των μοναχικών ψυχών που ντύθηκαν με αραχνοΰφαντα λιλά υφάσματα και βολτάρουν σε ηλιόλουστους οπωρώνες θρηνώντας τις χαμένες τους αγάπες.
..διηγείται ιστορίες για μέρες που φαίνονται ίδιες (μα δεν είναι). Για κείνη τη μέρα που η ποίηση μας οδήγησε στο λόφο της ανησυχίας κι εκεί, κοιτάζοντας από ψηλά τις προβλέψιμες κινήσεις μας, αναλογιστήκαμε αν θα ´ρθουν τελικά οι μέρες που όλα θ´αλλάξουν!
..μου επαναφέρει στη μνήμη πως εμείς οι ίδιοι είμαστε ο εχθρός του εαυτού μας. Κι όσο αρνούμαστε πεισματικά ν´αλλάξουμε πορεία σκέψης, ο εχθρός γίνεται ανίκητος.
..με αισιοδοξία με κάνει να σκεφτώ πως αν προχωράμε έχοντας την έννοια του διπλανού μας πάντα κατά νου, ίσως να διαπιστώσουμε ότι ακόμα κι οι «μόνιμοι θεσμοί» μπορούν να αρθούν (όταν έχουν καταντήσει εμφανώς ενοχλητικοί).
..δηλώνει πως η ζωή είναι ένα αστείο..κι αν τη ζήσουμε ως τέτοιο δε σημαίνει ότι δε ζούμε στα σοβαρά.
..επιμένει στο πρωινό μιας Κυριακής που όλα συνέβησαν κι έτσι πια δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
..προσγειώνει τη σαΐτα με ασφάλεια στη χαρά της αγάπης (τελικά).

Η μουσική κι οι στίχοι του LogOut μοιάζουν μελαγχολικά (κι όσοι τ´ακούν έτσι λένε πως είναι). Θα διαφωνήσω λέγοντας ότι τα μελαγχολικά τραγούδια ανέκαθεν έκαναν τη συγκρατημένη αισιοδοξία μου ν´ανθίζει!

"Paper plane flight recorder", LogOut..
..υπέροχη μουσική διαφυγή της (μέχρι προσφάτως) εγκλωβισμένης μας ψυχής!

* Εδώ είναι η δημιουργική σελίδα του: LogOut 

..είναι ώρα (;)

«Κάποτε θα ´ρθουν να σου πουν

πως σε πιστεύουν, σ´αγαπούν

και πως σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,

κλείσε την πόρτα με κλειδί,

ψέματα λένε

Κάποτε θα ´ρθουν γνωστικοί,

λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν

Ἐχε το νου σου στο παιδί,

κλείσε την πόρτα με κλειδί,

θα σε πουλήσουν

Και όταν θα ´ρθουν οι καιροί
που θα ´χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί,

γιατί αν γλιτώσει το παιδί,

υπάρχει ελπίδα»

(Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος, στην ταινία «Ο ασυμβίβαστος»-1979)

Όλα (μας) είναι κρίσιμα..το μέλλον, η πολιτική κατάσταση, η ηλικία, οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις, η κατεύθυνση, η διαδρομή, οι αποφάσεις...όλα κρίσιμα..

..Ανησυχούμε;

art by Stefan Brüggemann

Με τα μάτια κλειστά.

Μα είναι κι ο κόσμος σαν ταινία μικρού μήκους.
..κι αν κλείσουμε τα μάτια, θα μεγαλώσει άραγε η διάρκεια της ταινίας; 
..θα βλέπουμε καλύτερα με τα μάτια κλειστά;

Ο Γιάννης Κυρατσός είναι ένας τραγουδοποιός με μουσικές ανησυχίες, αυτοδίδακτος στη μουσική.
Το 2009 ονόμασε τον πρώτο του δίσκο «Ο κόσμος είναι μικρός» και φέτος (μόλις χθες) κυκλοφόρησε ο νέος του δίσκος με τίτλο «Κλείνω τα μάτια να δω».

Το κλείσιμο των ματιών αποδείχθηκε εμπνευσμένο για τον ίδιο τελικά.
Κι εμείς, μονίμως με απορίες, ρωτήσαμε τον Γιάννη πολλά κι εκείνος με καλή διάθεση μας απάντησε και τον ευχαριστούμε!

Ακούγοντας κάποια από τα τραγούδια της νέας σου δισκογραφικής δουλειάς μου ήρθε στο νου ο τίτλος ενός από τα τραγούδια του πρώτου σου δίσκου, «Ο άλλος μου εαυτός», και κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτή τη φορά θα μας δείξεις έναν διαφορετικό μουσικό εαυτό. 

Εσύ πιστεύεις πως ο νέος σου δίσκος είναι αλλιώτικος (από τον πρώτο); 

Η δεύτερη αυτή δουλειά σαφώς διαφέρει από την πρώτη και κατά την άποψη μου είναι ένα στοίχημα για όποιον ασχολείται με τη μουσική να μπορεί να καταθέτει πάντα μια πρόταση που να περιέχει την έκπληξη. 
Θα ήταν βαρετό να κάνω τραγούδια στο ίδιο ακριβώς στυλ ξανά και ξανά.

Ποια είναι τα μουσικά σημεία που άλλαξαν;

Αυτός ο δίσκος έχει παραγωγό τον Dani Joss, ο οποίος έχει δώσει έναν διαφορετικό αέρα στο υλικό, περισσότερη ωριμότητα. Τα σημεία που άλλαξαν αφορούν την ερμηνεία, που είναι σαφώς ανώτερη σε σχέση με το πρώτο cd που ήταν λίγο διστακτική. 
Επίσης, οι ενορχηστρώσεις είναι πιο δουλεμένες και υπάρχει νομίζω σαφής ταυτότητα σε αυτό που κάναμε.

Η έμπνευση έρχεται μέσα απ´την καθημερινότητά σου; 

Η έμπνευση έρχεται σε...δόσεις. Έχεις μια ιδέα στην αρχή και την δουλεύεις για να δεις που θα πάει.

Είναι «επίπονη» η διαδικασία κάποιες φορές; 

Η πορεία είναι σαφώς επίπονη αλλά η αίσθηση της δημιουργικότητας είναι το παυσίπονό μας. Και φυσικά παίζει ρόλο η καθημερινότητα.

Θεωρείς τους τίτλους των τραγουδιών μια «περίληψη» της ιστορίας που διηγούνται (ή θα μπορούσε ο τίτλος να είναι άσχετος με το περιεχόμενο των στίχων);

(το πιθανότερο είναι πως γράφεις πρώτα ένα τραγούδι και στη συνέχεια σκέφτεσαι τον τίτλο του) 

Οι τίτλοι έρχονται στην πορεία, συνήθως διαλέγω κάτι χαρακτηριστικό μέσα από το τραγούδι. Σπάνια ο τίτλος είναι άσχετος, γιατί άλλωστε;

Σου έχει τύχει όμως να σου έχει κολλήσει μια λέξη ή μια φράση και να πεις «να, αυτός θα είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού που θα γράψω» και πράγματι να συμβεί; 
Αν μου έχει κολλήσει μια λέξη...ναι: Η σελήνη. Ήθελα να γράψω ένα τραγούδι που να έχει τέτοιο τίτλο και έτσι έγινε! 
(σημείωση new-girl-on-the-blog: πρόκειται για το «Ψηλά στη Σελήνη», ντουέτο με τον Μιχάλη Εμιρλή, από το νέο δίσκο)

Άρχισες να παίζεις μουσική στα 15 σου. Πιστεύεις πως από τότε μέχρι σήμερα η μουσική και οι μουσικοί στην Ελλάδα έχουν εξελιχθεί;
Όχι όσο θα ήθελα ή θα μου άρεσε. Επίσης, περιμένω μέσα στην κρίση να βγουν κάποιες καλλιτεχνικές λάμψεις φωτός, αλλά ακόμα είναι λίγο νωρίς. Πρέπει να στηρίξουμε το πειραματικό στοιχείο και τη φρεσκάδα στη δημιουργία και να σταματήσουμε να έχουμε συνυφασμένη τη μουσική μόνο με τη διασκέδαση.

Ποιός είναι ο καλλιτέχνης με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς, στη σκηνή ή/και στη δισκογραφία;
Αν εξαιρέσω αυτούς που έχω ήδη συνεργαστεί, υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Νομίζω ότι ο Παύλος Παυλίδης ανήκει σε αυτούς.

Έχεις κάνει πολλές live εμφανίσεις. Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά που παίρνεις από αυτές; 

Η επαφή με τον κόσμο μοιάζει να είναι μια χιλιοειπωμένη ατάκα, αλλά τελικά είναι και η πιο ειλικρινής που μπορεί να δώσει κάποιος που δίνει συναυλίες. Ισχύει και είναι κάτι μαγικό. 
Επίσης, αποτελεί ικανοποίηση το γεγονός ότι δουλεύεις για καιρό πάνω σε κάτι και το μεταφέρεις σε άλλους ανθρώπους σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ποιο είναι το σημείο του κόσμου που ονειρεύεσαι ότι αν ταξιδέψεις εκεί, θα εμπνευστείς μουσικά περισσότερο από ποτέ;
Φαντάζομαι πως θα μου έδινε έμπνευση να ζήσω στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη. Να ζήσω όμως και όχι απλά να επισκεφθώ. Είναι δύσκολο όμως, οπότε προς το παρόν θα αρκεστώ στην πόλη μου.

Ζώντας στη Θεσσαλονίκη, ποια είναι η λεπτομέρεια της καθημερινότητας που σ᾽ ενοχλεί, σε ζαλίζει περισσότερο και ποια η λεπτομέρεια που σε κάνει να λες 

«είμαι τυχερός που ζω σ´αυτή την πόλη»;

Κατ´επέκταση, ποιο είναι για σένα το ασχημότερο σημείο της πόλης και ποιο το λατρεμένο σου; 

Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ, είναι ο πολιτισμός της καθημερινότητας που είναι λίγο χαμηλός, από το πως οδηγάμε μέχρι το ότι πετάμε σκουπίδια οπουδήποτε. Δεν παύει όμως να είναι η αγαπημένη μου πόλη. 
Επιδιώκω να προσεγγίζω κυρίως τα μέρη που με ελκύουν και αυτά βρίσκονται στο κέντρο, όχι κάποιο ιδιαίτερα.

Κάποια στιγμή, σε μια συνέντευξή σου στον Sun radio, είχες πει πως η αγαπημένη σου φράση είναι «Κανείς δε θα παλέψει περισσότερο για σένα, από ότι εσύ για τον εαυτό σου». Πιστεύεις ότι έχεις να παλέψεις ακόμα πολύ για να δεις να πραγματοποιούνται αυτά που εύχεσαι;
Αυτό είναι κάτι που δε σταματάει, η διαρκής πάλη δηλαδή. Και αυτά που εύχομαι σίγουρα χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά για να τα δω, αλλά δεν είμαι αχάριστος. Πολλά από αυτά που έβαλα στόχο τα πέτυχα.

Τι σημαίνει για σένα «βουτιά από ψηλά»;
Η υψοφοβία είναι κάτι που διαθέτω. Ευτυχώς όμως δεν βρίσκομαι ιδιαίτερα ψηλά αντικειμενικά και νομίζω ότι δεν πετάω στα σύννεφα (αυτό μπορούν να το κρίνουν οι άλλοι), άρα την κρατάω στη γωνία. 
Από την άλλη η βουτιά από ψηλά έχει και τα καλά της. Θα χρησιμοποιήσω ένα στίχο του Μανώλη Φάμελλου, που ελπίζω να ταιριάζει στην περίσταση: “Είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να πετάς τελικά”.

* Ο Γιάννης Κυρατσός και η μπάντα του (με νέα σύνθεση μελών) θα παρουσιάσουν το νέο δίσκο στις 10 αυτού του μήνα, στο Club του Μύλου - περισσότερες πληροφορίες για το event εδώ: live

* Πληροφορίες για τον Γιάννη: facebook page, myspace page

..flowers everywhere!

Σήμερα περπάτησα στην πόλη με συντροφιά τον ήλιο και τη φωτογραφική μου μηχανή και συνάντησα λουλούδια..

..σ´ένα εγκαταλελειμμένο από καιρό οίκημα, 

ανάμεσα σε γκρεμισμένα περβάζια και παρατειμένα όνειρα, 

ξεπρόβαλε ένα λουλούδι για να δώσει ελπίδα ζωής.

..της εγκατάλειψης..

..σ᾽ἐνα στενό μπαλκόνι με παντζούρια βαμμένα στο γαλάζιο των Κυκλάδων 

ζει μια πολύχρωμη λουλουδένια παρέα.

..στο μπαλκόνι..

..έξω από ένα ανθοπωλείο 

λιαζόταν το ξύλινο «ἁνθισμένο» καροτσάκι του κήπου.

..του ανθοπωλείου..

..τα άνθη ενός δέντρου γέλασαν χαμηλόφωνα.

..του γελαστού δέντρου..

..ένα μικρό λουλούδι ξεφύτρωσε κοντά στις ρίζες ενός δέντρου 

που έσπασαν «τα δεσμἀ του πεζοδρομίου».

..στις ρίζες του δέντρου..

..ένα χνουδωτό αέρινο άνθος είχε για φόντο ασπρόμαυρο graffitti.

..της αφαίρεσης..

..σε ήρεμα νερά κολυμπάει η νυμφαία, το έξοχο νούφαρο.

..του πάρκου..

..τα μοσχομύριστα λουλούδια μιας νεραντζιάς του δρόμου 

έμπασαν τον Μάη στο σπίτι!

..του σπιτιού..

Καλό λουλουδένιο μήνα να έχουμε !