Ο χορός.

..(είναι) αμέτρητες οι στιγμές που περνούν απαρατήρητες, γιατί οι παρωπίδες του άπιαστου κάνουν τη ματιά μας μονόπλευρη.
..αισθήματα αμόλυντα, αστείοι συναισθηματισμοί που πια μαζί τους δε γελάμε.
..η αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου διατηρώντας την ελευθερία μας απείραχτη.
..λόγια αξόδευτα λόγω φόβου, βιασύνης, αμηχανίας.
..έργο που ανέβηκε σε θέατρο κλειστό..πράξη μία (ατέλειωτη).
..χέρια φτιαγμένα για να ζουν μέσα σ΄άλλα χέρια.
..χαμόγελα καλά διατηρημένα στην αθωότητα (μέρος σκιερό και δροσερό), αναλλοίωτα, προορισμένα για συγκεκριμένες στιγμές του μέλλοντος.
..χατίρια που δεν έγιναν (έμειναν στ΄αζήτητα για μέρες).
..λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία..αρκεί να πραγματοποιούνται εγκαίρως..ν΄αποτραπεί «το κακό».


(Πόνος οξύς, μικρής διάρκειας..βελόνα. 
Σύγκρουση αναπάντεχη..γκάζι. 
Η σκιά μιας κακιάς συνήθειας.
Μια στροφή (που μοιάζει) σαν όλες τις άλλες.)


Το τελευταίο βλέμμα..η στερνή συνάντηση...το παράπονο (μετά)...χωρίς.

"Μια αστραπή η ζωή μας..μα προλαβαίνουμε", όπως έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης.
(..μια σταλιά ζωή φτάνει για τις μεγαλύτερες ανοησίες. Θα ήμαστε τυχεροί αν το καταλαβαίναμε λίγο πριν το «είναι αργά», λίγο πριν τον χορό του θανάτου.)