μια ζωή.

Κι αν είχε περάσει ωραία σ´αυτό το σπίτι στο παρελθόν! Θα ήταν αχαριστία να μην το παραδεχθεί.
Όταν όμως ήρθε η ώρα να μετακομίσει, δεν άργησε καθόλου να το πάρει απόφαση.
Πότε βρέθηκε ανάμεσα σ´ένα σωρό κούτες ούτε που το κατάλαβε. Μεγάλη χαρά! Καινούργιο σπίτι, καινούργια ζωή, όπως είθισται να λένε.
Σχεδόν.
Το τελευταίο βράδυ στο παλιό σπίτι κοιμήθηκε με τύψεις - αγνώστου προέλευσης.
Το πρωί που ξύπνησε, συνειδητοποίησε ότι στο παλιό σπίτι θ´αφήσει μια ζωή. Πίστευε πάντα ότι είμαστε εδώ για να ζήσουμε μόνο μια φορά. Αφήνοντας λοιπόν πίσω μια ζωή, στο καινούργιο σπίτι απλά θα υπήρχε. Χωρίς ζωή.
Αποφάσισε ν´αφήσει στο παλιό σπίτι το κρεβάτι που κοιμήθηκε το τελευταίο βράδυ. Απλά για να ᾽χει μια μνήμη από κει τα επόμενα χρόνια της ύπαρξής του. Όταν θα βάζει τη φωτογραφική του μνήμη σε λειτουργία το πρώτο που θα θυμάται απ´τη ζωή του να είναι το κρεβάτι στο παλιό του σπίτι.
Έτσι έφυγε. Αφήνοντας πίσω μια ζωή. Τη δική του.
Στο καινούργιο σπίτι είχε ένα δωμάτιο κλειστό (όχι κλειδωμένο). Στο παράθυρο κοντά ήταν μια πολυθρόνα, ένα άδειο τεράστιο κάδρο κι ένα κηροπήγιο. Το παρελθόν μιας γιορτινής μέρας στο παλιό του σπίτι. Μιας μέρας της ζωής του.