..(έξι ημερών) απουσία λόγου..

«..Η Χαρά άσπρη.

Η Θλίψη χλωμή.

Ο Έρωτας ρόδινος

Ο Θάνατος μαύρος.

Έτσι θαρρούσα...»

(από το ποίημα «Ο σταχτύς θάνατος» του Μενέλαου Λουντέμη)

«..Έφυγαν χαθήκαν όλοι κι έχουνε κρυφτεί

ο καθένας πίσω από μια γρίλια

Σε κορδέλες από χιόνι έφυγες κι εσύ

στο χορό του ανέμου με τα φύλλα

Μη μιλάς, μη μιλάς, ένας κύκνος κλαίει..»

(από το τραγούδι «Ένας κύκνος κλαίει» του Νίκου Ζούδιαρη)

«..Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,

πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε..»

(από το ποίημα «Πέρασα"» της Κικής Δημουλά)

«..Όλοι μας έχουμε χαμένα χρόνια..

(..) ..που μόνο αυτά πρόσφεραν ευκαιρίες για ονειρικές ζωές,

γεμάτες δυνατότητες που δεν πραγματώνονταν ποτέ..»

(από το ποίημα «Χαμένα χρόνια» του Τίτου Πατρίκιου)

«..Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,

χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις..»

(από το ποίημα «Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες»του Κώστα Καρυωτάκη)

«Μα εσύ Ποίηση

που έντυνες μία φορά τη γυμνή μέθη μας

όταν κρυώναμε και δεν είχαμε ρούχο να ντυθούμε

όταν ονειρευόμαστε, γιατί δεν υπήρχε άλλη ζωή να ζήσουμε

δε θα υπάρξουν πια σύννεφα για να ταξιδέψουμε τη ρέμβη μας;

δε θα υπάρξουν πια σώματα για να ταξιδέψουμε τον έρωτά μας;»

(από το ποίημα «Η ποίηση» του Άρη Δικταίου)