Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

..δεν ήταν ίδια (τελικά).

Εκ πρώτης όψεως ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
Μια απ´αυτές τις ίδιες (μεταξύ τους), σαν μονοζυγωτικά δίδυμα, συνηθισμένες, αδιάφορες, ίδιες.
Ήταν απόγευμα πια..
Βαρέθηκες να περιμένεις το θαυμάσιο, την ευχάριστη έκπληξη, τη ζεστασιά στο βλέμμα, τη σοβαρότητα να ξεπερνάει τις γελοίες δικαιολογίες.
Η αίσθηση της αδιαφορίας γέμισε το δωμάτιο, το διαμέρισμα, τον γύρω αέρα..παρομοίασες τον εαυτό σου με μια κατάψυξη παρατημένη για καιρό. Ο πάγος στην αρχή να παίρνει διάφορα σχήματα, μικρά και περίεργα (θαρρείς για να σου τραβήξει την προσοχή και ν' ασχοληθείς μαζί του-κι ας σήμαινε για τον ίδιο την καταστροφή)..μετά όλα τα σχήματα  να ενώνονται σε μια τεράστια παγωμένη μάζα, ένα μικρό παγόβουνο, μινιατούρα αυτών της Αρκτικής. Να στέκει αμετακίνητο στην κατάψυξη, να περιμένει μια ζεστή (αγαπημένη) ανάσα για να λιώσει. Έναν λόγο γλυκό..σαν τη χαριτωμένη ατάκα του Θανάση Βέγγου στην ταινία «Ζήτω η τρέλα», όπου, ως Ρωμαίος, έλεγε στη Μάρθα πως το χαμόγελό της του θυμίζει κρεμ καραμελέ!
Πόσο θα ᾽θελες να στο ᾽χε πει κάποιος..ναι, είχες ακούσει πολλά κομπλιμέντα για το χαμόγελό σου, μα κανένα σαν κι αυτό..«το χαμόγελό σου μοιάζει σαν αφράτη μους φράουλας» ή «..σαν γλυκό (του κουταλιού) σταφύλι», «σα σορμπέ ροδάκινο»! 
Κανείς. Ποτέ.
Έτρεξες στο δρόμο της μνήμης για λίγο..σε πήρε η κατηφόρα και με δυσκολία σταμάτησες λαχανιασμένη. Στο δρόμο σκόρπιες οι φωτογραφίες, αυτές που τόσο αγαπάς.
Εξακολουθούν να σου θυμίζουν γέλια, κουβέντες ατέλειωτες (και ατελείωτες), λύπες κρυμμένες και ξεκάθαρες, ντροπές, κλάματα, ψέμα κι αλήθειες. Χρόνος που δεν φτάνει για λίγο, για κείνο το ελάχιστο που χρειάζεσαι παραπάνω και κάποιος το δίνει σε άλλον (δεν έχεις ανάγκη εσύ, θα βρεις κι άλλο χρόνο..αλλού).
Προχωράς παρακάτω..
Πόσο έντονο είναι το άρωμα του νυχτολούλουδου, νομίζω πως όταν ερωτεύεσαι νιώθεις το άρωμά του εντονότερα.
Προχωράς παρακάτω..
Στο θερινό σινεμά κάποιες φορές βλέπεις απλώς μια ταινία κι άλλες φορές κλείνεις τα μάτια, ακούς τους διαλόγους, συνεχίζεις το σενάριο όπως θέλεις εσύ κι αισθάνεσαι το άρωμα του γιασεμιού να σε τυλίγει. Ονειρεύεσαι αυλές με πολύχρωμα λουλούδια και δροσερούς τοίχους ν´ακουμπάς σε μέρες καύσωνα.
Εκ πρώτης όψεως ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.
Αλλά δεν ήταν.


Podcast Powered By Podbean

* song: "Flowers in your hair" by The Lumineers

11 σχόλια:

  1. η ζωή (σου,μας) σαν ταινία...πολύ πολύ όμορφο!!καλησπέρα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. * OnlyAndJustMe
      Σ´ ευχαριστώ πολύ που πέρασες ν´ αφήσεις τον καλό σου λόγο..!
      Καλό ξημέρωμα!
      :-)

      Διαγραφή
  2. Με συνεπήρε η περιγραφή... :) και ομως ηταν μια διαφορετική ημερα!!!Τα φιλια μου!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ηρθε ο καιρος να σας αφησω για λιγο για το καλοκαιρι.Φορεστε το ομορφο χαμογελό σας και πάρτε μαζι την ομορφότερη διάθεση οπου και αν πάτε.Ας διώξουμε για λίγο τα πράγματα που μας στενοχωρούν και ας απολαυσουμε ένα ησυχο καλοκαίρι.ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ!!!!Πολυ ομορφο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια τέτοια ημέρα που δεν είναι ίδια σαν τις άλλες νομίζω κλείνει με ένα ηλιοβασίλεμα σαν και αυτό http://imageshack.us/photo/my-images/708/25220525198319157040422.jpg/ που φαίνεται αλλά δεν είναι ίδιο με τα άλλα.
    Όπως πάντα υπέροχη ανάρτηση. Καλό βραδάκι να έχεις . Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ´ευχαριστώ, Melita!
      Μακάρι να ´χουμε τέτοιες μέρες..!

      (..πώς θα πάμε στο σημείο που δείχνει η φωτογραφία, ξέρεις;)

      Διαγραφή
  5. Αυτές τις σκέψεις τις έχω κάνει κι εγώ..θα μπορούσα να το είχα γράψει κι εγώ..μήπως μιλώ στο alter ego μου..; Καλησπέρες περίεργες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα..αν «ταυτίστηκες» δεν είμαι το alter ego σου (θα ήμουν διαφορετική)!!
      Καλημέρες χαμογελαστές!

      Διαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

..οι βουτιές επιτρέπονται!